Pustka

Opis

Wystawa o pustce zaprasza odbiorców do znalezienia własnych odpowiedzi o naturę tego zjawiska. Przestrzeń SPLOTU stała się przestrzenią pustki, w której jest możliwa pogłębiona kontemplacja, ukojenie i spotkanie się ze swoją własną wewnętrzną pustką. Wystawa nie jest o obiektach, a o próżni i o tym, jak się w niej odnajdujemy.

Zjawisko pustki stanowi obiekt zainteresowań i poszukiwań w wielu dziedzinach myśli. W różnych nurtach poszczególnych dziedzin termin ten inaczej konotuje, jako zjawisko pełni odmienne funkcje i różnie jest interpretowany. W rozważaniach teologicznych i na gruncie wielkich religii zachodnich utożsamiana jest z czymś negatywnym, destrukcyjnym i pozbawionym wyższego sensu. W religii Dalekiego Wschodu z kolei zjawisko to wartościowane jest pozytywnie – według buddyzmu istota rzeczy jest pusta, a uświadomienie sobie tego przynosi uwolnienie i ulgę. Skoro nie mamy się o co oprzeć, bo wszystko jest puste, to musimy funkcjonować jako jednostki samodzielne, wolne i niezależne. W powszechnym przekonaniu pustkę uważa się za coś negatywnego, wzbudzającego lęk, prymarnie zagrażającego naszemu byciu i naszemu bezpieczeństwu, tak fizycznemu jak i mentalnemu.

Sztuka również zajmuje swoje stanowisko względem pustki, m.in. poprzez tzw. horror vacui, czyli tendencję do zapełniania całej powierzchni obiektu, bez pozostawiania pustej przestrzeni. To również wydaje się pozostawać w zgodzie z naturalnymi dążeniami do podporządkowywania sobie rzeczywistości, z potrzeby kontroli i chęci zapobieżenia niepewności przetrwania.

Puste miejsca pulsują potencjałem treści obcych, niechcianych, wzbudzających dyskomfort, niewpisujących się w dyskurs, pozostających poza terytorium znanych obszarów pojęciowych. Niosą one też za sobą potencjał nieujarzmionego chaosu i wielości możliwości, w których nie wiadomo, jak się odnaleźć. Potęga chaosu dominuje nad jednostkami, jego prawa są nieznane i tą potęgą ujarzmiają jednostkową wolę. Jednocześnie w pustce jest cisza, która zostawia człowieka samotnego, „z jego własnymi myślami”, odcinając go od tego, czym zasila go cywilizacja. I tym samym przebywanie w pustce nieodzownie pociąga za sobą konieczność kontaktu z analogicznym przeżyciem wewnętrznym: z brakiem odpowiedzi, niewiedzą i poczuciem osamotnienia, prowadząc do refleksji odnoszącej się do kwestii samotności, przemijania oraz śmierci, jako naczelnej zasady zarządzającej ludzkim istnieniem.

Kuratorka: Natalia Sędek

Dni i godziny otwarcia wystawy:
wtorek-piątek: 14:00-18:00
sobota: 12:00- 16:00

Wydarzenia towarzyszące:
10.05 (sobota) g.11:00 𝗣𝗶𝘀𝗮𝗻𝗶𝗲 𝘇 𝗽𝘂𝘀𝘁𝗸𝗶 – 𝗪𝗮𝗿𝘀𝘇𝘁𝗮𝘁 𝗶𝗻𝘁𝘂𝗶𝗰𝘆𝗷𝗻𝗲𝗴𝗼 𝗽𝗶𝘀𝗮𝗻𝗶𝗮
Co, jeśli inspiracją stanie się pustka? Podczas warsztatu intuicyjnego pisania zaprosimy Was do twórczego eksperymentu, w którym przymusowa asceza zmysłów będzie punktem wyjścia. Zamiast nasycać się obrazami, dźwiękami i słowami, spróbujemy nasiąkać ciszą, przerwą, szczeliną – a może nawet nudą. To właśnie ta przestrzeń bez treści stanie się początkiem naszej pracy twórczej.
Prowadząca: Joanna Klikowicz

16.05 (piątek) g.18:00 𝗢𝗹𝗳𝗮𝗸𝘁𝗼𝗿𝘆𝗰𝘇𝗻𝗮 𝗣𝘂𝘀𝘁𝗸𝗮 – 𝗪𝗮𝗿𝘀𝘇𝘁𝗮𝘁 𝘇𝗮𝗽𝗮𝗰𝗵𝗼𝘄𝘆
Warsztat zapachowy, podczas którego spotkamy się z tym, co ulotne i nieuchwytne. Poprzez doświadczenie starannie dobranych kompozycji zapachowych — delikatnych, nieoczywistych, czasem ledwie wyczuwalnych — zanurzymy się w przestrzeń braku, ciszy i nieobecności. Dawne receptury i historyczne konteksty zapachów pomogą nam zrozumieć, jak kultura próbuje zapełnić to, czego nie widać.
Każdy uczestnik stworzy własną interpretację pustki w formie zapachu — osobistą kompozycję, która stanie się zmysłowym amuletem na dni, w których potrzebujemy wytchnienia albo po prostu chwili tylko dla siebie.
Prowadząca: Agnieszka Saks

Zapisy na warsztaty: splot@wck-wola.pl