Sprawozdanie Eweliny Bartosik z mobilności w terminie: 18–30 maja 2022 roku
Odwiedzane instytucje: Uniwersytet Ludowy w Spandau, Cytadela w Spandau, Instytut Pileckiego, Himmelbeet, Savvy Gallery, KINDL-Berlin
Realizacja celów związanych z podniesieniem kompetencji zawodowych:
Realizacja celów w zakresie edukacji dorosłych:
Zdobyte doświadczenie i wiedza:
Dzięki współpracy z Uniwersytetem Ludowym mogłam poznać szczegółowo program działań skierowany do osób uchodźczych i zagrożonych wykluczeniem. Ciekawy był też kontekst dzielnicy, której działania placówka. Z jednej strony to miejsce z bardzo długą historią, zamieszkane w dużej części przez dobrze sytuowane, zakorzenione w życiu berlińskim osoby. Z drugiej, ze względu na zmianę charakteru Spandau, zamieszkuje tu spora grupa osób zmagających się z brakiem stałej pracy, wykluczeniem, często z doświadczeniem uchodźczym. Dzięki wizycie mogłam się przekonać, jak uniwersytet i cytadela podchodzą do budowania publiczności w tych dwóch grupach.
Możliwość obserwacji działania edukacyjnego skierowanego do seniorów w ramach bieżącej wystawy w IP: prowadzenia dyskusji, oprowadzania, rozmowy o zadaniach i wyzwaniach instytutu – także w kontekście działań pomocowych dla osób dotkniętych wojną w Ukrainie.
To organizacja, która na co dzień zajmuje się propagowaniem idei ogrodów społecznych w miastach. W ramach spotkań sieciujących miałam szansę poznać wiele narzędzi do budowania społeczności, które planuję wdrożyć w ramach współpracy WCK z ogrodami działkowymi na Kole. Ponadto poznałam bardzo ciekawe przykłady działań edukacyjnych skierowanych dla różnorodnych grup, które mogą łączyć funkcje budowania społeczności i edukacji ekologicznej.
Savvy Gallery na dzień pełni podwójną funkcję: galerii sztuki i oddolnego miejsca spotkań dla osób uchodźczych z Berlina. Przy okazji wystawy dotyczącej tematu pamięci, poznałam różne formy angażowania społeczności w tematykę uchodźczą. W KINDL-Berlin miałam szansę obserwacji, jak można wykorzystywać sztukę i nowe media do rozmowy z mieszkańcami o różnych wymiarach współczesnej wspólnoty. Najciekawsza była wystawa Michaeli Melián, artystki dźwiękowej, która pracuje za pomocą dźwięku zapisując historię miejsc i osób.