Kulturalny Tandem, to projekt Wolskiego Centrum Kultury i CAM Nowolipie, w ramach którego udało się połączyć kilkanaście osób w różnym wieku w duety pracujące wspólnie nad własnymi mikrodziałaniami w konwencji sztuki społecznie zaangażowanej, z których powstały prace przygotowywane pod okiem artystek. Każdy tandem miał do dyspozycji 8 godzin mentoringu oraz budżet zakupowy w wysokości 500 zł. Tandemy mogły wziąć również udział w szeregu warsztatów kompetencyjnych: cyfrowych, przeciwdziałaniu stereotypom dotyczącym wieku oraz metod pracy projektowej, a także uczestniczyć w warsztatach integracyjnych i ekskluzywnych warsztatach z artystkami, które pobudzały kreatywność i inspirowały do działania. 24 lutego odbędzie się wernisaż prac powstałych w ramach projektu.
A co dokładnie działo się wcześniej? Sprawdźcie sami!
W audycji „Się Włącza” gościem były artystki zaproszone do projektu. Na zdjęciu z prowadzącymi: Paulina Pankiewicz i Pamela Boźek.
Od góry: spotkanie z Pauliną Pankiewicz w Klubokawiarni CAM Nowolipie, spotkanie z barbarą Gryką w Naszej Kawiarni oraz spotkanie z Elżbietą Hołoweńko w MSN.
Kolejno warstztat z Barbarą Grykąw CAM Nowolipie, warsztat z Elżbietą Hołoweńko oraz warsztat z Pauliną Pankiewicz w Otwartej Kolonii WCK.
Sesje fotograficzne z Joanną Klikowicz oraz spotkanie zapoznawcze dla seniorów biorących udział w indywidualnych konsultacjach cyfrowych z Tomaszem Grzywaczem w Otwartej Kolonii.
Marta Jabłońska i Ewa Mikiewicz.
Tańczy tandem: Elżbieta Bobrowicz i Bartłomiej Dębniak.
ELŻBIETA HOŁOWEŃKO – artystka wszechstronna, społeczniczka, seniorka aktywistka, związana ze środowiskami feministycznymi. W 2018 nominowana do nagrody Superbohaterka Wysokich Obcasów. W Warszawie ukończyła Akademię Sztuk Pięknych Wydział Grafiki (1977). Od 2000 roku ponownie mieszka i pracuje w Warszawie zajmując się malarstwem sztalugowym i ściennym. Tworzy “Zielniki”, cykle portretów i aniołów, maluje meble. Twórczyni cyklu obrazów na betonie dotyczących przemocy w rodzinie pt. „Współuzależniona Miłość” (2007). Prowadziła warsztaty z art-recyklingu dla seniorek/seniorów, dzieci jak też dla niewidomych i niedowidzących. Obecnie uczy malarstwa (indywidualnie) i rysunku (warsztaty dla seniorek i seniorów w Warsztacie Warszawskim i Galerii Metamorfozy, których uwieńczeniem były trzy wystawy: „Po co nam ta Złota Jesień”, „Kolaże pandemiczne” i „Drzewa Życia”). Otrzymała II nagrodę za prace z cyklu „Zielniki” na Ogólnopolskim Festiwalu Miniatury w Centrum Sztuki w Bytomiu (1994). Wraz z Wisławą Szymborską wydała plastyczno-poetycką książkę „Zielniki” – nagroda Książki Roku na Wrocławskich Promocjach Dobrych Książek 2003. Członkini ZPAP – Oddział Warszawa oraz Klubu Seniorek i Seniorów Nowoczesnych. Miłośniczka ludzi i ich działań artystycznych, kocha sztukę ludową i zespół Same Suki. Ulubione instrumenty: skrzypce, suka biłgorajska, złóbcoki, rebab, flet. Uważa, że bez twórczości nie da się żyć, a życie wciąż otwiera przed nami nieustanne możliwości działania.
PAULINA PANKIEWICZ – urodziła się w 1980 r. Studiowała Malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i obroniła rozprawę doktorską na Wydziale Komunikacji Multimedialnej Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Zajmuje się działaniami performatywnymi, rysunkiem, kolażem, video, realizuje projekty site-specific. Współpracuje z architektami, muzykami, sportowcami. Biega długodystansowo. Od 9 lat jest przewodniczką biegową dorosłych niewidzących biegaczy długodystansowych. Często wchodzi w dialog ze strukturami przestrzennymi miasta, bada je, obserwuje, opisuje. Równie mocną inspirację znajduje w naturze. Te dwa tematy przewijają się w jej twórczości. Eksploruje je w kontekście przestrzeni, czasu i ruchu. Mieszka
Projekt dofinansowany ze środków Funduszu Edukacji Kulturalnej, w ramach Warszawskiego Programu Edukacji Kulturalnej